به قلم ریحانه رزاق منش

برای یه کسب و کار از نقطه زمانی شروع ایده تا رسیدن به نقطه ایده آل چه قدر طول می‌کشه؟
هیچ جوابی براش وجود نداره اما چیزی که با قطعیت می‌شه گفت؛ لحظات رضایت بخش و شادی هست که توی این مسیرِ رسیدن وجود داره.
برای ما یکی از این روزها، جشن تولد دو سالگی مالمو بود.
روزی که کارمندان، کم‌تر با مردم کره شمالی همزاد پنداری کردن و مدیریت لطیف‌تری در جریان بود.

 

 

درمورد جمعه ۲۲دی صحبت می‌کنیم که اعضای قدیمی و جدید به صرف ناهار و خنده برای دورهمی دعوت شدن. البته ناگفته نمونه تعدادی از بچه‌ها، برای بودن این خنده‌ها مجبور شدن روزهای قبل زیر سرم برن و استواری خودشون رو توی کار برای به ثمر نشستن زحمات و نقاط رضایت بخش، نشون دادن.

به هر حال، روز شروع شد و توی دفتر از کوچیک‌ترین اعضا تا بزرگ‌ترین و از قدیمی‌ترین کارمندان تا جدیدترین، حضور داشتن تا بزرگ‌ترین دورهمی مالمو تا به امروز شکل بگیره‌.
از اون‌جایی که کار ما فروش سوغات اصیل ایرانیه، ۸۵ درصد اعضا با همدلی تمام، برای نشون دادن انزجار خودشون نسبت به فرهنگ غربی لباس‌هایی پوشیدن که حتی نزدیک به تم رنگی دورهمی نبود.
در ادامه برنامه‌های جذاب، دونه به دونه با مدیریت وسواس‌گونه مدیر برنامه‌ها پیش رفت و برنامه مفرح برش کیک با تمیزترین چاقوی شرکت انجام شد.

شاید بشه گفت قشنگ‌ترین قسمت این روز، جایی بود که بعد از صحبت‌های سرمایه‌گذاران می‌شد لبخند رضایت رو روی صورت مالکان و لبخند تعلق خاطر رو صورت کارمندان دید و این موضوع هیچ ربطی به پذیرایی مفصل و پسته‌های خندان نداشت.
در انتها، وقتی حرف از مدیریت فکر شده می‌زنیم بی راه نیست و براش دلیل داریم. دریافت محبت توی مالمو خیلی زیرپوستیه و این باعث می‌شه که اعضا، هم کمبود عاطفی پیدا نکنن و هم جدیت‌شون توی کار رو از دست ندن. به این صورت که در پایان روز همه کارمندان برای رسیدن به جمله تو در میان گل‌ها چون گل میان خاری، با یه گلدون کاکتوس شرکت رو ترک کردن.